Picknick seizoen

Al weer 2 weken niet van mij laten horen. Het leven begint hier gewoon te worden en daardoor is er wat minder te vertellen. Ook zijn de grote en bijzondere feesten voorbij en is het gewone leven begonnen. Hierbij dus een korte samenvatting van de afgelopen 2 weken.

Allereerst bereikte ons op 29-4 het droevige nieuws dat de op 5 januari in Pakistan ontvoerde collega, daar dood was teruggevonden. Ondanks dat geen van de mensen hier hem persoonlijk heeft gekend, kwam dit toch aan als een grote schok en hing er een rare sfeer op het kantoor.

1 mei was het (voorlopig de laatste) feestdag hier. Geen grote parade als in China en Rusland, maar een familie dag. Aangezien het ook de opening van het barbecue seizoen is, ging iedereen naar buiten om in de parken in en rondom Pyongyang te gaan barbecueën. Het was dus erg gezellig in door het park te lopen.
De dag daarna weer gewoon aan het werk. Op weg probeerde er een fazant de weg over te steken en dat had zij niet moeten doen. Vakkundig stuurde onze chauffeur de auto recht op de fazant af en het beest was op slag dood. De chauffeur van de auto achter ons (die ook bij ons hoorde), stopte onmiddellijk en nam de fazant in de auto, voor op de barbecue. Hier in Noord-Korea mag er niet geschoten worden en dus ook niet gejaagd en op deze manier konden zij toch aan hun vlees komen en aan fazanten ook geen te kort. Toch blijft het een naar gevoel dat hij de auto expres op de fazant inreed.

Dit weekend besloten dat wij ons wat meer in de cultuur van de mensen hier moesten verdiepen. Dus wij nar de winkel en met de auto naar een park buiten Pyongyang gereden. We wisten ongeveer waar we naar toe moesten, maar we kwamen in eerste instantie daar niet helemaal aan. We zouden in een dal gaan picknicken, maar we gingen steeds hoger de bergen in. Uiteindelijk konden we niet verder en zijn maar de auto uitgegaan naar de top. Daar zagen we in de diepte onze eindbestemming en we bleken niet zover weg te zijn. Dit was voor het eerst dat we een wandeling buiten de stad hebben kunnen maken.
Bij het meer aangekomen, hebben we heerlijk gepicknickt. Veel Koreanen waren daar ook aan het voetballen, volleyballen of aan het (onvermijdelijke) karaoke. Voor we het wisten werden we uitgenodigd voor een spelletje volleybal. Een uur lang hebben we gelachen en veel lol gehad.

Vandaag werd er voor ons bezoek uit Geneve een barbecue georganiseerd door het Nationale Rode Kruis. Eerst met zijn allen naar de dierentuin, een groot park met behalve de normale dierentuin dieren (olifanten, apen, tijgers, e.d.) ook huis-tuin-en-keuken honden en huiskatten. Vreemd om de beesten in kooien te zien alsof het beren of krokodillen zijn. Voor hier zijn deze beesten net zo exotisch als de rest. Na afloop weer de bergen rondom Pyongyang in geweest voor de uiteindelijke picknick. Een geweldig mooie plek met een schitterend uitzicht over de stad. Het weer was (zoals al 2 weken lang) mooi, 22 graden, droog en een lichte sluierbewolking. Door dit laatste was het uitzicht op de stand minder dan had gekund, maar toch nog steeds erg indrukwekkend.

Als ik dit zo opschrijf, lijkt het wel of het leven hier een grote vakantie is. Toch is het minder mooi als het lijkt. Het doordeweekse werk is moeilijk en soms ook frustrerend, maar wil en kan ik verder niet over uitweiden. Elke minuut vrije tijd wordt dan ook besteed aan ontspanning en aan het mooie van het leven hier en proberen we zoveel mogelijk te genieten. Ik moet zeggen dat dit redelijk goed lukt.