Toerist

Zaterdag, per ongeluk, (te) lang uit geslapen. Hierdoor bijna het ontbijt gemist, maar na vriendelijk smeken was er toch nog wat te eten.
Daarna de toerist uitgehangen. De metro gepakt (op zich al een belevenis als je geen letter kunt lezen in een overdrukke metro) naar de Verboden stad. Regelmatig op TV of op foto's gezien, maar het is nog indrukwekkender en groter dan ik mij kon voorstellen. Alleen de vrij toegankelijke pleinen zijn al enorm, maar dat is nog niets vergeleken bij wat er na betaling binnen te zien is. Woorden schieten gewoon te kort en je gaat van de ene verbazing in de andere. Helemaal toen ik in de tuinen aankwam, ongelooflijk. Na 2 uur terug gegaan, maar pas de helft gezien, misschien volgende keer beter.
Terug in de metro was het inmiddels spitsuur geworden, waardoor het proppen was in de metro, erg knus en gezellig dus.

Om al dit cultureels af te sluiten zijn we "lekker" in de Pizzahut gaan eten.

Na een zeer korte nachtrust (waarschijnlijk toch wel last van het tijdsverschil) niet al te laat uit de veren, want er stond een zeer vol programma op het menu.

Het eerste wat opviel, was dat er vanacht behoorlijk wat sneeuw is gevallen. Buiten gekomen bleek het ook opeens een stuk kouder. Toch vol goede moed naar de Chinese muur. Dit bleek met een reistijd van 1.5 uur toch verder dan verwacht, maar het was het meer dan waard. Vanwege de sneeuw was de muur spekglad geworden en was het bewandelen ervan nagenoeg onmogelijk. Het fantastisch mooie uitzicht vergoede echter heel veel.

Vervolgens door naar het Olympische park. Ook hier schieten woorden gewoon weer te kort. Een immens groot terrein met de meest grote en indrukwekkende gebouwen.

Na afloop naar een Chinees wok-restaurant geweest. Behalve dat het heerlijk was, was het bereiden van het eten ook een grote belevenis. Wat een show gaf de kok weg.

Dit was dan het voorlopig het laatste bericht uit Beijing, want morgen vertrek ik naar Noord-Korea, waar er werk op mij te wachten ligt.