Feestweek

Afgelopen week was een intensieve, maar interessante week. Het begon op maandag met een 3-daagse trip naar Hamhung. Dit is een plaats in het oosten van het land en dat betekende een 7 uur durende reis door het prachtige binnenland van DPRK, om vervolgens in een hotel direct aan het strand te overnachten. De volgende dag naar het ziekenhuis om kennis te maken met de mensen daar. Vervolgens met de artsen een ronde over de afdeling orthopedie gedaan en… mijn eerste 2 patiënten in DPRK behandeld: Een memorabel moment! De volgende dag even langs het ziekenhuis om te kijken hoe het met de patiënten ging en weer naar huis.

Donderdag kregen we ’s ochtends te horen dat onze trip naar het andere ziekenhuis niet door ging. Er was een algeheel reisverbod buiten de stad afgekondigd. Dan maar binnen de stad wat rijden en zo mijn eerste kilometers in gereden in Pyongyang. Het werd een echte vuurdoop, de halve stad was afgezet en aangezien niemand de stad uit mocht, was het ook nog eens extra druk. Ja het kan echt verkeerschaos in Pyongyang, maar ik heb het overleefd.

Vrijdag zou weer een kantoor dag worden, maar al snel kwam het nieuws over de raket door, uiteraard het gesprek van de dag. Dit was duidelijk een domper was voor de lokale medewerkers en erg pijnlijk voor de mensen hier. In het begin van de middag kregen we te horen dat we binnen een uur klaar moesten zijn om aanwezig te zijn bij de onthulling van 2 enorme standbeelden van Kim Il Sung en Kim Jong Il. Om 16.00 uur moesten we op het plein aanwezig zijn, om 18.00 uur begon de ceremonie van een uur (met vooral toespraken in het Koreaans) en vervolgens konden we een uur wachten voordat we weer weg konden.

Zondag was het grote feest. Helaas waren we niet uitgenodigd bij het defilé, dus hebben we ons maar gemengd tussen de overige Koreanen die ook niet naar het feest konden. Zij stonden keurig te wachten om hun plaats in te nemen langs de weg, waar de troepen langs zouden komen om terug te gaan naar hun kazerne (dit wisten wij toen nog niet, dus we hebben gewacht op iets dat komen zou, maar we wisten niet wat). Vervolgens een optocht gezien van ruim een uur met allerlei soorten militair transport, van jeeps tot tank in alle soorten en maten, tot raketten. Erg indrukwekkend.

Terwijl we stonden te wachten, kregen we telefoon dat we uitgenodigd waren voor het vuurwerk van die avond, om de feestelijkheden rond de 100ste geboortedag van Kim Il Sung af te sluiten. Dit keer viel het wachten mee, om 18.00 uur verzamelen en om 19.30 uur begon het vuurwerk. En wat voor een vuurwerk, zo een spektakel heb ik nog nooit gezien en zal ik ook nooit meer zien. We zaten aan de rivier ca. 50 meter voor ons zat Kim Jong Un (voor het eerst dat ik hem gezien heb), dus we hadden de beste plaatsen. De hele overkant van de rivier stond vol met vuurwerk, maar ook de bruggen over de rivier en de gebouwen aan de andere kant van de rivier. Dit gaf het gevoel dat we helemaal door vuurwerk waren ingesloten en waar we ook keken er vuurwerk was. Behalve mooi was het ook erg luid. Sommige knallen dusdanig dat je de drukgolf gewoon voelde en mijn kleren tegen mijn lijf werden gedrukt. Ook was er een lasershow en een waterballet en alles op muziek. Ruim een half uur lang staan genieten!!! Een ander kippenvel moment was het moment waarop Kim Jong Un verscheen en er een enorm gejuich klonk en mensen om mij heen werkelijk in extase raakten. Ongelooflijk!

Vandaag met het team van het Rode Kruis naar de bloemententoonstelling te eren van Kim Il Sung geweest. Een prachtige verzameling van bloemstukken met vooral Kimilsungia’s. Na afloop met z’n allen gaan lunchen als afsluiting van de feestweek, al wordt er niet uitgesloten dat er nog activiteiten zullen zijn. In ieder geval kunnen we morgen en overmorgen nog niet aan het werk, dus wie weet, wordt vervolgd.