Een hectisch begin van 2022

De eerste maand van 2022 zit er al weer op en wat voor een maand was dit nu weer. Laat ik het zo zeggen, het jaar kan er (hoop ik en denk ik) alleen maar op vooruit gaan.

Het begon allemaal eigenlijk zoals het vorige jaar was geëindigd, rustige dagen op het werk afgewisseld met extreem drukke dagen, maar dat duurde niet lang. Alles veranderde toen er op 1 dag meerdere aanvallen op hulpverleners in het kamp had plaats gevonden, waarbij 1 hulpverlener is omgekomen. Als reactie hierop, om uit te zoeken wat er gebeurd was en om erger te voorkomen, mochten er voor onbepaalde periode (bijna) geen hulpverleners meer naar het kamp. Ik kan hier uiteraard geen details over geven, maar het gevolg was dat ik tijdelijk niet aan het werk kon (tenminste niet in het ziekenhuis).

Was dit niet al erg genoeg, niet veel later begon de gevangenis uitbraak in Hassakeh, zoals zelfs een klein beetje het nieuws in Nederland heeft gehaald. Ook hier kan ik niet te diep op ingaan, maar laat ik zeggen dat dag en nacht het geluid van intensive gevechten bij mij om de hoek, niet echt bevorderlijk was van onze rust en gemoedstoestand, hoewel het ook weer te ver weg was om in gevaar te zijn (naar mijn gevoel en ervaring).

Toch was ik niet echt teleurgesteld toen mij gevraagd werd om de vakantie een paar weken naar voren te schuiven. Geheel in de traditie van het begin van 2022, ging deze reis ook weer anders dan verwacht. Dit keer was het echter het weer dat niet mee werkte. Telkens moest de reis weer uitgesteld worden door.....sneeuw. Ja, serieus. Sneeuw is niet het eerste waar je bij Syrië aan denkt en zelfs nadat ik al eerder sneeuw in Syrië gezien had, was het vooral de hoeveelheid die mij verbaasde. Een aantal keer moest de reis uitgesteld worden doordat de sneeuw de weg onveilig maakte. Natuurlijk, dacht ik, ze zijn niet gewend aan rijden in een beetje sneeuw (net alsof we dat in Nederland wel gewend zijn, met die warme winters). Toen we echter eindelijk toch de poging mochten wagen, begreep ik al snel dat ik mij de situatie verkeerd had ingeschat. We hadden al wat kunnen vermoeden met het laagje sneeuw in het dal. In de bergen waren de wegen veelal onbegaanbaar geworden. In het begin was het nog wel leuk als we weer eens vast stonden en dus ons konden vermaken in de sneeuw op en naast de weg. Sneeuwballen gevecht en tot onze knieën weg zakken in de sneeuw. Toen we echter bijna 4 uur (!) niet voor of achteruit konden, was de lol er toch wel vanaf. Uiteindelijk kwamen na 10 uur onder weg te zijn geweest (normaal een ritje van 3-4 uur) toch op de plaats van bestemming en kon de vakantie beginnen. Alhoewel ik door alle vertraging mijn vlucht had gemist en dus ik pas een dag later weer kon reizen.

Ik schrijf dit verhaal dus terwijl ik in Nederland zit. Zoals eerder gezegd, was dit niet helemaal gepland. Maar ik benut deze tijd met het inrichten van en klussen in mijn nieuwe huis, zodat als ik over een tijdje terug kom, ik er direct in kan (tenminste dat is de planning). Een mooie afleiding, zodat ik nu ook wel weer klaar ben om terug te gaan naar Syrië en daar nog een paar maanden vol nieuwe energie aan de slag te gaan.