Even naar huis

Even een paar weekjes terug naar Nederland. Ik had er lang naar uitgekeken en tegelijkertijd ook lang tegenop gezien, maar na 6 maanden was het toch wel even nodig een pauze in te lasten en terug naar Nederland te gaan. Heerlijk (helaas nog steeds beperkt) familie en vrienden zien en even helemaal uit de situatie hier treden.

Waarom keek ik er deze keer dan ook zo tegenop? In de 6 maanden dat ik hier ben, had ik iets mooi opgebouwd. Eigenlijk vanuit niets en druk bezochte en door de kampbewoners gewaardeerde service. Aangezien er niemand was die het stokje tijdelijk kon overnemen, was ik bang dat het programma weer in elkaar zou storten als ik weg zou gaan. Er waren (zijn) ook nog zoveel plannen om de service verder uit te breiden, dat ik eigenlijk geen tijd had om er tussenuit de gaan. Dat alle activiteiten ook energie gekost hadden, wist ik wel, maar besefte ik toch niet helemaal. Het was dus toch goed om even afstand te nemen en bij te tanken. Daarbij kwam, dat om mijn visum te verlengen toch het land uit moest, dus ja als het dan toch moet, er dan maar vol voor gaan.

Na alle voorbereidingen en een negatieve PCR-test kon ik mijn 3-dagen-durende reis beginnen. Syrië lijkt dichtbij, maar door allerlei restricties, kost het dus toch 3 dagen voordat ik op Schiphol stond. Hoewel het in Syrië (eindelijk) een beetje warmer begon te worden, landde ik op een wit Schiphol. Het was niet veel, maar toch had het gesneeuwd. Maakte mij niet zoveel uit, aangezien ik toch minimaal de eerste 5 dagen in thuis quarantaine zou zitten. Mijn broer heeft mij dus opgepikt vanaf het vliegveld en direct in een vakantiehuisje gedropt, waar van alles aan eten e.d. geregeld was voor de komende 5 dagen. Een vreemde gewaarwording dat je naar huis gaat om je familie te zien, maar dan vervolgens de eerste dagen alleen te zitten. Toch gaf dit ook wel weer een soort rust die ik zo hard nodig bleek had. Veel geslapen en geluierd dus. Na 5 dagen, weer een PCR-test en toen die negatief was, kon ik uitgerust de echte vakantie in. Heerlijk met vrienden en familie genieten van het heerlijke weer in Nederland (april doet wat het wil). Het grootste deel van mijn vakantie in het bos doorgebracht. Lekker wandelen, hardlopen of gewoon op een bankje in het bos of op de heide zitten, wat is Nederland toch een mooi land.

Tussen het genieten van de vrijheid in Nederland, was ik ook gevraagd voor een interview bij Bureau Buitenland van de VPRO om over Al-Hol kamp en mijn werk daar te praten. Nu heb ik inmiddels wel wat ervaring met interviews voor radio en TV, maar dit was de eerste keer dat het live was, dus toch weer een stukje spannender. Met name aangezien iedereen natuurlijk wil weten wat ik eigenlijk niet kan zeggen, om de neutraliteit van het Rode Kruis en daarmee ook een beetje mijn eigen veiligheid te waarborgen. Het ging hierdoor niet helemaal soepel, maar slecht was het ook weer niet en het was weer een hele nieuwe ervaring.

Na 2 weken genoten te hebben, kon de volgende PCR-test weer plaatsvinden en kon ik weer terug naar Syrië. Zo’n Covid-pandemie heeft ook zijn voordelen. Nauwelijks rijen op Schiphol, zo zou het wat mij betreft altijd mogen zijn. Ook het vliegveld in Istanbul was een stuk rustiger (alhoewel een stuk drukker dan op Schiphol). Het lastigste was nog de aankomst in Beiroet, waar iedereen weer een PCR-test moest doen. Ondanks dat er niet veel vliegtuigen landden, was de rij toch lang. Maar ja, het is voor een goed doel. Met al die PCR-tests, merk je wel dat sommige afnemers hier beter in zijn dan anderen, alhoewel het ook een beetje went.

Nu ben ik inmiddels weer een weekje terug in Syrië. Het programma heeft inderdaad even op zijn gat gelegen, maar het woord verspreid zich weer snel en dus begint het nu alweer aardig te lopen. Daarbij zit ik ook weer vol nieuwe ideeën om de mensen nog meer / beter te kunnen helpen. Achteraf lijkt deze pauze niet alleen voor mij een goede zet, maar gaat het hele programma hier (denk ik) van profiteren en dus ook de mensen in het kamp, waar het uiteindelijk allemaal om te doen is.

Het weer had hier in de tussentijd niet stil gezeten. Waar het in Nederland een lekkere 15 graden was, kwam ik in Syrië in 35 graden terecht. Ook lekker, maar de overgang was wat groot. Maar goed, het is een voorproefje van de zomer die eraan zit te komen en dus pas het begin. Het gaat een mooie lange en warme zomer worden.