1 jaar Al-Hol

Deze maand is het precies 1 jaar dat ik in Al-Hol werk. De tijd is eigenlijk toch wel omgevlogen, ondanks dat sommige dagen en soms weken maar niet voorbij wilden gaan. In dit jaar veel meegemaakt, veel geleerd en vooral veel kunnen doen voor de mensen in het kamp en soms ook daar buiten.

Toen ik hier een jaar geleden aankwam, was een van de opdrachten om een orthopedisch eerste hulp op te gaan zetten. Nu ik even de tijd neem om terug te kijken, kan ik wel zeggen dat het gelukt is. Was ik in het begin blij als ik 5 patiënten op een dag zag, nu heb ik er gemiddeld rond de 15, met uitschieters (zoals enkele dagen deze week) naar boven de 20. En niet alleen de inwoners van het kamp weten mij nu te vinden, maar ook de kampbewakers en zelfs dokters van andere klinieken in het kamp. Dit maakt mij toch wel een beetje trots.

Dat ik nu terug kijk op een jaar in Al-Hol komt niet alleen doordat ik hier een jaar zit, maar ook doordat het regionale hoofd van fysiotherapie van het ICRC hier een weekje was om te kijken hoe het gaat. Heerlijk om iemand in de buurt te hebben die veel van fysiotherapie weet en om daarmee te sparren en ideeën uit te wisselen. Ook om een beetje een halt toe te roepen en de planners op het hoofdkantoor. Het programma is zo succesvol dat zij meer en meer dingen willen gaan implementeren, terwijl ik nu al een overvolle agenda heb. Gelukkig ziet zij dat nu ook in en zal zij de boodschap aan het hoofdkantoor doorgeven.

Het was afgelopen week dus weer drukker dan normaal. Helaas heeft dit ook met de omstandigheden te maken. Het is inmiddels echt herfst geworden. Niet alleen is de temperatuur verder gedaald, maar het regent nu ook al bijna 2 dagen nagenoeg nonstop. Dit wil zeggen, miezeren en af en toe een forse bui. Het is dus ook de tijd dat de mensen in het kamp de oliekachels tevoorschijn gaan halen. Helaas gaat dit niet altijd goed en dus neemt het aantal mensen (vooral kinderen) met brandwonden hard toe. Soms zijn het alleen kleine brandwondjes door het aanraken van de kachel, maar soms ook meer ernstige wonden doordat een hele tent in vlammen op is gegaan na het omstoten van de kachel. De (vaak pijnlijke) behandeling van brandwonden is niet het leukste om te doen (voor zowel mij als de patiënt), maar het is erg belangrijk om complicaties later te voorkomen.