Iran vakantie

Het stond al een lange tijd op mijn verlanglijstje van te bezoeken landen, maar uiteindelijk was de tijd rijp om dit mysterieuze en tot mijn verbeelding sprekende land te bezoeken. Hoewel het vaak in het nieuws is, wist ik er eigenlijk weinig van. Ik kon mij er dan ook geen voorstelling van maken hoe het zou zijn.
Aangezien ik maar een week had om dit land te verkennen en ik zoveel mogelijk mee wilde krijgen, werd het een volgepropt programma.

Ondanks dat het een buurland van Pakistan is, zijn er geen directe vluchten, dus eerst over Iran naar de Emiraten om vervolgens terug naar Iran te vliegen. Op het vliegveld van Teheran kwam de eerste verrassing. Met de officiële uitnodigingsbrief was het verkrijgen van een visa geen enkel probleem. Maar meer verbazend was dat ik geen stempel in mijn paspoort kreeg, omdat het een elektronisch visum betrof. Bij aankomst was het wel even spannend, aangezien mijn gids niet op mij stond te wachten en het telefoonnummer dat ik van hem had gekregen niet bleek te kloppen. Dan maar wachten en hopen dat hij toch op kwam dagen. Dit gebeurde gelukkig en de vakantie kon echt gaan beginnen, dus op naar het hotel voor een goede nachtrust.

De volgende dag vroeg op voor een city tour door Teheran. Het nationaal museum, paleizen, en parken waren indrukwekkend, maar de grootste verrassing was toch het moderne stadscentrum, waar niet alleen alle moderne elektronica etc te koop was, maar waar je heerlijk op een terrasje kan zitten met een Coca Cola. Normaal houd ik niet zo van Coca Cola, maar het idee dat iets typisch Amerikaans gewoon verkrijgbaar was, maakte het bijzonder.

De dag daarna de lange autorit naar Esfahan, maar niet voordat we de Emam Khomeini Shrine hadden bezocht. Dit is een gigantisch complex met park, hotels en winkels, enz. met in het centrum de shrine met zijn goudkleurige minaretten en koepel. De binnenkant was misschien nog imposanter dan de buitenkant. Veel tijd om dit alles te bewonderen was er echter niet, want de rit naar Esfahan zou lang gaan duren. Aan het einde van de middag kwamen we dus in Esfahan. Net genoeg tijd om het Naqsh-e Jahan plein, met zijn paleis, soukh en moskee en vervolgens de Si-o-Se Pole brug. We hadden net alles gezien, toen er een zeldzaam zware onweersbui lost barstte. Dan maar in het hotel de bui afwachten. Gelukkig was het hotel op loopafstand van het plein en de soukh, dus na de bui, trui aan (het was inmiddels behoorlijk afgekoeld) op eigen houtje de binnenstad verkennen.

Weer een korte nachtrust, om de bergen in te trekken voor een portie natuur(schoon). Even weg van de bewoonde wereld en overnachten in een huisje van een nomaden familie. Helaas was het te koud om in een tent te verblijven (nacht temperatuur van 6 graden). Het huisje stond echter ook in de middle of nowhere, dus kon er van de stilte genoten worden. Maar eerst moest er gewerkt worden. Na een heerlijke lunch, moest er gewandeld worden. Eerst in de bergen en daarna afdalen in een kloof. Klauteren over rotsen op de bodem van de kloof om vervolgens met open mond te staan kijken naar het.... uitzicht!? De rosten die de kloof vormden eindigden in een enkele honderden meters hoge klif dus ondanks dat we in de kloof waren, stonden we nog steeds ver boven de vallei. Even genieten van het uitzicht van het uitzicht, want het begon al donker te worden. Terug in het huisje was er een diner geregeld van lamsbout, gebakken in lamsvet en geitenkaas. Na het eten nog napraten over de dag en toen toch maar gaan slapen, want de enige warme plek was onder een lading dekens.

Vervolgens naar Shiraz, een grote stad met een klein en gezellig stadshart rondom de soukh en een aantal interssante gebouwen en monumenten, zoals de park rondom de graftombe van de Persische dichter Hafez. ‘s Avonds heerlijk op een terrasje kunnen zitten het leven leven op straat kunnen beschouwen. Wel jammer van het redelijk aantal toeristen met hetzelfde idee, waardoor het niet echt authentiek was.

De laatste dag werd toch wel het hoogtepunt van de vakantie met een reis naar de oudheid. Eerst naar Persopolis, de overblijfselen van het paleis van oa Xerxes, de beroemde Perzische koning van 485-465 voor Christus. Daarna naar de graftombe van koning Cyrus (601-530 BC). Tot slot naar het Necropolis van Persopolis, waar de graftombes van 4 Perzische koningen, waaronder Darius en Xerxes, uit de rotsen gehouwen zijn. Een waardig einde van een fantastische reis.

Alhoewel, de reis was nog niet helemaal over. Aangezien de connecties van mijn vluchten terug naar Peshawar niet helemaal perfect op elkaar aansloten, moest ik nog 22 uur in Doha, Qatar doorbrengen. Dus ook daar nog even wat in de stad rond kijken. Helaas waren mijn beide vluchten in de nacht, maar ik had een goed hotel geboekt om wat uit te kunnen rusten. Iets te goed bleek achteraf, want de volgende ochtend stond ik heerlijk uitgeslapen op, totdat ik mij besefte dat dit helemaal niet kon, aangezien ik midden in de nacht naar het vliegveld moest. Ik was totaal door mijn wekker en de wake up call van het hotel heen geslapen. Blijkbaar was het drukke reisschema toch vermoeiender dan ik had gedacht. Snel maar een vlucht later geboekt en weer terug mijn heerlijke bed in gedoken. Een paar uur later dan gepland, kwam ik heerlijk uitgerust (dat dan weer wel) terug in Peshawar om aan mijn laatste 2 maanden van deze missie te beginnen.