Vakantie in Nederland

En toen was het alweer mei, maar niet voordat we koningsdag hebben gevierd. Een paar weken van te voren, kregen alle Nederlanders in Zuid Soedan een keurige uitnodiging om deze dag op de Nederlandse ambassade te vieren. Een formele viering dus mij voor de gelegenheid maar in pak gehesen. Gelukkig ben ik hier een paar kilootjes afgevallen, want aan het begin van deze missie paste ik deze niet meer, nu dus wel. Na enkele minuten, toch maar besloten om mijn jasje maar thuis te laten. Net is net, maar met deze temperaturen zijn er grenzen. Toch leuk om te zien hoeveel Nederlanders er in Zuid Soedan zijn (en ook nog konden komen). Na de speeches van de ambassadeur en de minister van buitenlandse zaken van Zuid Soedan en het zingen van beide volksliederen (en ja beide coupletten van ons volkslied), was het tijd voor de hapjes en drankjes. Het hele feest werd gesponsord door Heineken, dus bier genoeg, maar het hoogtepunt van de avond was toch wel de verse haring!!! Altijd al lekker, maar zo ver weg van Nederland, is het toch nog lekkerder. Al met al een geslaagde en toch wel weer een bijzondere ervaring.

Nu ik dus wat meer in Juba ben, werd het ook wel eens tijd om Juba een beetje te leren kennen. Waar ik tot nu toe het fijn vond om lekker thuis te zijn, ga ik nu wat vaker weg voor lunch of iets dergelijks. Mijn favoriete plekje in Juba tot nu toe is een restaurant direct aan de Nijl. Een uitzonderlijk groene plek aan de oever van de hier brede Nijl. Ik heb de nijl ook in Egypte gezien, maar daar is het (m.n. in Zuid-Egypte) maar een mager stroompje. Naast het (voor Juba) goede eten, was het ook fijn te zien hoe de kinderen aan het zwemmen en spelen waren. Helaas is het voor ons niet toegestaan om het water in te gaan, wat waarschijnlijk wel beter is. Aan de andere kant, zwem ik dagelijks in de Nijl, aangezien ons douche-water rechtstreeks daar vandaan komt.

Ruim 6 maanden in Zuid Soedan, dus de hoogste tijd om even in Nederland te gaan kijken. Toch weer een moment om reikhalzend naar uit te kijken. De laatste week ging erg langzaam, maar eindelijk was het dan toch vrijdag en dus tijd om op het vliegtuig naar Nairobi en dan naar huis te stappen. Ik had het geluk om vanuit Nairobi met KLM te vliegen, dus kon het “thuis-gevoel” al wat uren beginnen (dit vergoedde het uur vertraging wel). De weersvoorspelling voor de 2 weken was niet echt hoopgevend, maar na enkele dagen regen en kou, kwam (denk ik) het mooiste weer van dit jaar in Nederland. Dusdanig dat mijn collegae hier zich afvroegen of ik wel naar Nederland was geweest, aangezien ik zo bruingebrand ben (soms heb je wat geluk nodig). Heerlijk naar buiten, wandelen, hardlopen en zelfs zwemmen en de meeste tijd in goed gezelschap van mijn kleine nichtjes (alhoewel die alweer een stuk minder klein waren dan 6 maanden geleden). Dat ik ook een paar dagen met maagpijn heb gelopen (van het vele goede eten en te veel snoepen), mocht de pret echt niet drukken. Een nadeel van deze 2 geweldige weken is dan wel weer dat de tijd vliegt en ik dus niet iedereen heb kunnen zien en niet alles heb kunnen doen wat ik gewild had. Naast alle mooie momenten wil ik toch wel hoogtepunt specifiek melden. Ik had het geluk dat Herman van Veen precies in deze periode in de Stadsschouwburg in Utrecht was (toch de beste plek om hem te zien spelen) en er ook nog kaarten beschikbaar waren. Gezellig met mijn ouders genoten van een top optreden van een top entertainer. Een wisselende show van mooie en ontroerende momenten, afgewisseld met absolute absurditeiten en dwaze acties.

Helaas komt aan alles toch ook weer een einde, maar geheel in stijl was zelfs de terugreis een belevenis. Het begon met het uitleggen bij het inchecken wat er in die doos (met allerlei etenswaar) zat. Vervolgens vroegen ze bij de douane weer de reis heen ging en kreeg tot mijn verbazing het advies dat ik beter niet in Juba kon blijven, maar dat Rumbek veel mooier was. Blijkbaar had ik met een kenner te maken, maar van stomheid en vanwege de rij achter mij heb ik niet kunnen vragen hoe hij dat wist (dus mocht iemand het antwoord weten, ik ben toch wel erg benieuwd). Eenmaal in het vliegtuig viel mij al snel op dat we veel te ver naar het oosten vlogen. Boven Duitsland werd het mij toch wel duidelijk waarom. Een gigantisch onweer in de verte (terwijl ik beneden gewoon de grond kon zien). Toch maar even de film uitgezet en minuten lang naar het spectaculaire schouwspel gekeken met soms wel 3-4 flitsen tegelijkertijd. Aangekomen in Nairobi, was er een stroomstoring op het vliegveld, met als grootste nadeel dat de informatie borden niet werkten, terwijl ik mijn gate nog niet wist en ik redelijk weinig tijd had om over te stappen. Aangezien ik niet de enige was, was het druk bij de informatiebalie. Toen ik eindelijk aan de beurt was, kreeg ik mijn gate nummer met de opmerking dat ik mij wel moest haasten, omdat ze al aan het boarden was. Ik was echter net op tijd om het vliegtuig naar huis te halen. Dankzij het geweldig weer in Nederland, was het verschil in temperatuur dit keer niet zo groot en voelde ik mij direct weer thuis, waar ik met volle energie mijn werkzaamheden kan voortzetten. Er was weinig veranderd in die 2 weken, alleen mijn huisspin was gegroeid in de tussentijd, hij heeft dus goed kunnen eten en daarmee mijn kamer muggenvrij gehouden. Toch mooi hoe de nattur werkt.