Mt. Kumgang en toeristen

Hallo allemaal, hier weer even een korte update vanuit het warme noorden.
Vorig weekend was het weer eens tijd voor een uitje. Aangezien het vrijdag een feestdag was, konden wij al vrijdags vertrekken naar Mt. Kumgang. Dit is voor de Koreanen een zeer bijzondere plaats, omdat hier de familie reünies hebben plaatsgevonden. Hebben helaas, want dit programma is al weer jaren geleden stopgezet, nadat er een nieuwe regering kwam in het zuiden. Iedereen is echter vol hoop dat na de verkiezingen dit jaar, nieuwe reünies plaats gaan vinden. Deze plaats is niet voor niets uitgezocht, want het is een geweldig mooi gebied circa 20km van de grens (in het oosten van DPRK). De Zuid-Koreaanse autofabrikant Hyundai heeft hier een aantal mooie en luxe hotels neer gezet, waar wij nu van geprofiteerd hebben. De reis daarnaar toe (ca. 350 km) heeft ons de gehele dag gekost, maar dat was inclusief een stop voor een picknick vlak bij het strand. Aangezien het een feestdag was, was het strand zelf overvol en dus zijn we gaan picknicken in het bos met uitzicht op het strand. Helaas was het onmogelijk om daarvandaan naar het strand te gaan. Deze plaats is zo dichtbij de grens dat de kustlijn daar beschermd wordt door dubbele hekken met prikkeldraad. Aangekomen in het hotel, snel een douche genomen en op naar het strand. Althans dat was het idee, maar de bus had het begeven en moest gerepareerd worden. Dan maar het beste er van maken bij het hotel, dus een volleybal geleend en met het hotelpersoneel gevolleybald op het parkeerterrein.
De volgende dag een wandeling naar de berg gemaakt. Een 5 uur durende wandeling langs een geweldig mooie rivier naar een schitterende waterval. Helaas was het water van de rivier dusdanig goed, dat het als drinkwater gebruikt wordt en wij daar dus niet in mochten zwemmen. Leek die rivier hier nou precies voor gemaakt te zijn. Het voordeel was wel dat we op deze snikhete dag water bij konden vullen vanuit de rivier. Na afloop weer even douchen en de bus in om naar een hotel te gaan, halverwege de terugweg. Hier de avond doorgebracht op het meest mooie strand dat ik tot nu toe hier gezien heb(geen feestdag meer, dus nu een stuk rustiger). De volgende ochtend vroeg op voor de terugreis, waar we weer een uur hebben moeten stoppen voor een nieuwe reparatie van de bus. Van de gelegenheid gebruik gemaakt om via een pier naar een eilandje te lopen en te kijken hoe mensen schelpdieren verzamelden tussen de stenen van de pier.

Aan het einde van de middag waren we weer terug in Pyongyang. Hiervoor wel noodweer moeten trotseren. Ongelooflijk hoe het weer hier om kan slaan. Het ene moment volle zon en snikheet en het volgende moment komt de regen met bakken uit de lucht zetten. In de bergen leidt dit tot vloedgolven die alles op zijn weg wegvaagt en zich door niets laat tegenhouden. Halve bergen stromen het dal in en het dal is de enige plek waar het mogelijk is om gewassen te laten groeien en huizen te bouwen. Helaas blijft niets bespaart. Dus na de droogte in het zuiden, verpest nu de overstromingen de oogst. Los van het aantal mensenlevens die dit weer direct al eist, komt de ellende straks nogmaals langs als er niets te oogsten valt. Waarom dit een land moet overkomen die het toch al zo moeilijk heeft?

De volgende dag toch weer in de auto gestapt en naar Hamhung gereden. Deze route gaat voor de helft over dezelfde route als die we gisteren zijn teruggereden. De weg lag er dus dramatisch bij, maar overal waren mensen aan het werk om alles weer op te knappen en op de terugweg op vrijdag was er weinig meer te zien van wat het noodweer had aangericht. Alleen waren enkele bergen kleiner geworden, maar als je hier voor het eerst langs was gekomen, was je niets opgevallen. Het blijft ongelooflijk hoe snel mensen hier werken.

Het is overigens duidelijk te merken dat hier het toeristenseizoen is begonnen. Hebben we de afgelopen maanden nauwelijks toeristen gezien, nu komen met busladingen het land in. Niet geheel toevallig valt dit samen met het begin van de beroemde Arirang mass-games, die per 1 augustus van start is gegaan en waar wij binnenkort ook naar toe mogen. Wel leuk om af en toe wat contact te hebben met toeristen. Gesprekken met hen maken wel weer erg duidelijk dat we in heel bijzonder land leven, maar ook dat wij gelukkig mogen zijn met de vrijheid die wij in Pyongyang hebben. Zo vertelden Nederlandse toeristen in Hamhung ons hoe blij ze waren dat ze op het terrein van het hotel vrij rond mogen lopen, terwijl wij ons daar juist opgesloten voelen. We zijn altijd weer blij om in Pyongyang te zijn en ons daar vrij te mogen bewegen. Gelijk dit weekend gebruik van gemaakt door 2 flinke wandelingen te maken (een van 6 en een van 4 uur). Het gevolg is wel dat alles wat maar een beetje niet bedenkt was totaal verbrand is, maar dat mag de pret niet drukken. Een weekend met (zeer) mooi weer, moet van geprofiteerd worden, je weet nooit hoe het volgend weekend is. Dat vertel ik jullie volgende keer dan maar. Voor nu de groeten vanaf mijn balkon.